Köyde Ayva Toplamak

Bu yıl, kayısı hakkında hiçbir şey bilmeyen benim gözümde bile açıkça rekolte yılı.

Dağ yollarında, köy tarlalarının arasında, otobüs duraklarında, evlerin her birinin duvarlarının içinde...

Gerçekten de dalların kırılacağı endişesi duyulacak kadar

kayısılar bolca yetişmiş ve olgunlaşmıştı.

Ancak ne kadar çok olsa da...

Benim kayısı ağacım olmadığı için hayal kırıklığı ㅜ.ㅠ

Yürüyüş yaparken bir kayısı çiftliğinde kayısı toplayanları gördüm ve

alışveriş sepetimle dolu dolu alıp

sıraya dizip, olgunlaştıkça birer birer yemeyi planlarken,

Muhtar bey küçük olmasına rağmen tatlı olduğunu söyleyerek kayısı verdi.

Arka komşum kendi kayısı ağacından biraz kayısı koparmamı söyledi.

Yürüyüşte karşılaştığım mahalledeki yaşlı kadın da

dağın altındaki gölgelikteki üç kayısı ağacını göstererek

hepsini koparmamı söyledi.

Oğlu genellikle koparırmış ama bu yıl gelememiş...

Buna "çok şanslıyım" denir herhalde. Ha ha

Hemen kayısı toplamak için olta benzeri bir alet sipariş ettim ve hazırlıklarımı yapıp

kayısı toplamaya gittim.

Ah~ yorucu ama yorucu değil.

Hasatın sevinci.

Sadece üç ağacı kabaca temizlesem bile üç sepet dolusu oldu.

Zaten aldıklarım da var, o yüzden

kargaların payını bolca bırakmaya karar verdim.

Bir gıda kurutucu alıp kayısı kurusu yapacağım.

Vay canına~ Kayısı yüzünden minimal yaşam tarzımı bırakacağım gibi görünüyor.

Kayısı kurusu sayesinde sonbahar salatasına dönüştü : )

Hazır kayısı kurusu ara öğün olarak, şarapla birlikte,

salatanın üzerine serpilerek yenebilir.

Kalan kayısı kurusunu Seúl'e giderken hediye olarak götürmeliyim.

Tertemiz Gokseong'un, gerçek anlamda yerel ürün. Ha ha

Değerli bir ders aldım.

Köyde

kayısı alınmaz, toplanır.

Kendi kayısı ağacım olmasa bile kayısı fazlasıyla bol.